سولفات روی به عنوان مکمل در پیشگیری و درمان کمبود روی مصرف می شود. نیاز به این ماده معدنی درحالاتی از قبیل سوختگی ها، سیروز کبدی، دیابت، بی اشتهایی گاسترکتومی، اختلالات ژنتیکی، نوزادان نارس، عفونت های مزمن، بیماریهای روده، بیماری لوزالمعده، بیماری کلیوی، اختلالات پوستی، استرس و ضربه ممکن است افزایش یابد.

روی برای حفظ ساختمان اسیدهای نوکلئیک، پروتئین ها و غشاهای سلولی ضروری است. به علاوه، رشد طبیعی و تقسیم سلولی، ترمیم بافتی، بلوغ جنسی و دستگاه تولید مثل، عادت به تاریکی و دید در شب، التیام زخمها، دفاع ایمنی بدن، ادراک چشایی و احتمالاً پویایی از اعمال فیزیولوژیک وابسته به روی می باشند.

جذب نمکهای روی از مجرای گوارش ناچیز می باشد. تقریباً 30-20 درصد از روی موجود در رژیم غذایی از طریق دوازدهه و ایلئوم جذب می شود. این عنصر اساساً در گلبولهای قرمز و سفید و همچنین در عضلات، استخوان ها، پوست، کلیه ها، کبد، لوزالمعده، شبکیه و پروستات ذخیره می شود. راه اصلی دفع روی (تقریباً 90 درصد) از طریق مدفوع است و میزان کمی نیز از راه ادرار و عرق می شود.