Thyroid and Antithyroid Drugs
GENERIC NAME(S): Propylthiouracil
اروهای تیروئید و ضد تیروئید
نام شیمیایی: پروپیل تیوراسیل - پرپیل تیوراسیل - پروپیلتیوراسیل
پروپیل تیواوراسیل برای درمان پرکاری تیروئید قبل از جراحی و یا رادیوتراپی و نیز درمان کمکی در تیروتوکسیکوز یا طوفان تیروئیدی به کار برده می شود.
این دارو باعث مهار ساخت هورمون های تیروئیدی می شود ودر ضمن تبدیل محیطی تیروکسین (T4) به تری یدوتیرونین(T3) را مهار می کند، به همین دلیل در طوفان تیروئیدی مؤثر است.
جذب دارو سریع می باشد و به طور فعال توسط غده تیروئید تغلیظ می شود. متابولیسم آن کبدی بوده و 33% از میزان خوراکی تجویز شده توسط متابولیسم اولین گذر کبدی، متابولیزه می شود و بقیه به صورت گلوکورونیده دفع می شود. نیمه عمر دارو در حدود 2-1 ساعت است و کمتراز 1% دارو به صورت تغییر نیافته در ادرار ترشح می شود.
عوارض دارو وابسته به مقدار مصرف بوده و طی 8-4 هفته پس از شروع مصرف بوده و طی 8-4 هفته پس از شروع مصرف ظاهر می شود. این عوارض شامل تهوع، سردرد، تب خفیف و برگشت پذیر، بثورات جلدی، درد مفصلی، یرقان و ندرتاً طاسی می باشد. آگرانولوسیتوز از عوارض خطرناک دارو است.
1. در اختلالات کلیوی مقدار مصرف دارو باید کاهش یابد.
2. در 50 درصد از بیماران حساسیت متقاطع بین داروهای ضدتیروئید تیوآمیدی گزارش شده است.
3. به دلیل اثر دارو در تضعیف مغز استخوان، در صورت بروز هر گونه عفونت بایستی شمارش گلبولهای سفید خون انجام شود.
4. در صورت بروز نوتروپنی، مصرف دارو باید بلافاصله قطع گردد.
کلیرانس متابولیک داروها در بیماران مبتلا به پرکاری تیروئید افزایش یافته و در صورت درمان مجدداً به وضعیت طبیعی بر می گردد. از این رو کاهش مقدار مصرف داروهایی مانند آمینوفیلین، تئوفیلین و دیگوکسین پس از درمان لازم است. داروهای حاوی ید مانند آمیودارون، گلیسیرین یده، و یداید پتاسیم، پاسخ به داتروهای ضدتیروئید را کاهش می دهند از این رو افزایش مقدار مصرف یا طولانی تر شدن دوره درمان لازم می باشد. داروهای ضدتیروئید ممکن است اثر داروهای ضدانعقاد را افزایش و یاکاهش دهند. بنابراین مقدار مصرف داروهای ضدانعقاد باید بر اساس زمان پروترومبین تنظیم شود. داروهای ضدتیروئید برداشت ید رادیواکتیو را توسط تیروئید کاهش می دهند.