Cardiovascular Drugs
Propafenone Hydrochloride
COMMON BRANDS NAME(S):
GENERIC NAME(S): Propafenone Hydrochloride
اروهای قلبی عروقی
پروپافنون هیدروکلراید
نام‌های تجاری:
نام شیمیایی: پروپافنون هیدروکلراید
اطلاعات و مصرف دارو
پروپافنون در آریتمی‌های بطنی و فوق بطنی (فلوتر یا فیبریلاسیون گهگیر دهلیزی) استفاده می‌شود.
این دارو با مسدود کردن کانال‌های سدیمی فعال موجب کاهش خودکاری قلب شده و هدایت و تحریک‌پذیری را مهار می‌کند. همچنین طول دوره تحریک‌پذیری را طولانی می‌کند. این دارو دارای اثر ضعیف مسدد گیرنده بتاآدرنرژیک و مسدد کانال‌های کلسیم نیز می‌باشد.
این دارو از راه خوراکی به خوبی جذب، درکبد متابولیزه و از کلیه دفع می‌شود. متابولیسم گذر اول کبدی آن گسترده و نیمه عمر آن 10-2 ساعت است. پیوند دارو به پروتئین بسیار زیاد است. این دارو از راه ادرار و مدفوع دفع می‌شود.
عوارض جانبی احتمالی
یبوست، تاری دید، خشکی دهان، گیجی، تهوع، استفراغ، خستگی، مزه فلزی و تلخ، اسهال، سردرد، واکنش‌های آلرژیک پوستی، افت فشار خون وضعیتی، کاهش ضربان قلب، بلوک سینوسی-دهلیزی، بطنی و داخل بطنی و اثرات آریتمی‌زایی از عوارض جانبی دارو هستند.
هشدارها و تذکرات
1- این دارو در موارد زیر با احتیاط فراوان تجویز شود: نارسایی قلب، نارسایی کبدی یا کلیوی،سالمندان و بیمارانی که دارای ضربان ساز الکتریکی هستند، بیماری‌های انسدادی راه‌های هوایی.
2- از آنجایی که پروپافنون دارای اثر مسدد گیرنده‌های بتاآدرنرژیک می‌باشد، در بیماری انسدادی راه‌های هوایی، باید با احتیاط بسیار زیاد تجویز شود و در صورتی که انسداد راه‌های هوایی شدید باشد، نباید مصرف شود.
3- بررسی نوار قلبی در طول درمان با دارو در فواصل منظم ضروری است.
تداخلات
سایمتیدین و کیندین غلظت پلاسمایی این دارو را افزایش می‌دهند. مصرف همزمان پروپافنون یا سایر داروهای ضدآریتمی تضعیف قلب را افزایش می‌دهد. ریفامپین با کاهش غلظت پلاسمایی پروپافنون موجب افزایش اثرات آن می‌گردد. مصرف توأم پروپافنون با داروهای ضدافسردگی سه حلقه‌ای، خطر بروز آریتمی را افزایش می‌دهد. مصرف همزمان پروپافنون با ترفنادین خطر آریتمی بطنی را افزایش می‌دهد. پروپافنون موجب افزایش غلظت پلاسمایی پروپرانولول، دیگوکسین و تئوفیلین می‌شود. پروپافنون با افزایش غلظت پلاسمایی وارفارین موجب افزایش اثرات آن می‌گردد.