Antihistamines
GENERIC NAME(S): Promethazine
نتی هیستامین ها
نام شیمیایی: پرومتازین
پرومتازین برای درمان علامتی حساسیتهایی چون تب یونجه، کهیر، درمان فوری واکنشهای آنافیلاکسی، درمان تهوع، سرگیجه، اختلالات لابیرنت، بیماری مسافرت و داروی بیهوشی مصرف میشود.
تصور میشود که این دارو به طور غیر مستقیم باعث کاهش تحریک سیستم مشبک تنه مغزی میگردد. همچنین از طریق رقابت با هیستامین برای اتصال به گیرنده H1 در سلول هدف، از واکنشهایی که تنها با واسطه هیستامین بروز میکند ، جلوگیری مینماید، ولی در صورت بروز آنها را از بین نمیبرد.این دارو احتمالا با مهار گیرندههای شیمیایی در بصلالنخاع (CTZ) اثر ضد استفراغ و ضد سرگیجه خود را اعمال میکند.
پرومتازین به خوبی از راه خوراکی و از محل تزریق جذب میشود. متابولیسم آن کبدی است . شروع اثر این دارو از راه خوراکی 60-15 دقیقه و از راه تزریق عضلانی تقریبا 20 دقیقه و از راه وریدی حدود 5-3 دقیقه بعد از مصرف میباشد. طول مدت اثر تسکینبخشی آن حدود 8-2 ساعت و طول مدت اثر ضد هیستامین آن 12-6 ساعت است. این دارو به آهستگی از راه کلیه و مدفوع و عمدتاً به صورت متابولیتهای غیرفعال دفع میشود.
خواب آلودگی، هیجان، عصبانیت، بیقراری، از دست دادن مهارت در انجام کار یا بیثباتی، حرکات پرشی عضلات سر وصورت، رعشه و تکات دادن دستها، تاری دید، کاهش هوشیاری به ویژه در کودکان، خشکی دهان، کمی فشار خون و حساسیت به نور از عوارض جانبی دارو هستند.
1. احتمال بروز سرگیجه، تسکین، اغتشاش شعور و کمی فشار خون در بیماران مسن وجود دارد. همچنین علائم اکستراپیرامیدال بخصوص پارکینسون ، اختلال در نشستن، خوابیدن و درازکشیدن و دیسکینزی مداوم نیز در بیماران مسن بیشتر است، بخصوص اگر مقادیر مصرف زیاد باشند یا از شکل تزریقی دارو استفاده شود.
2. این دارو درموارد زیر باید با احتیاط فراوان تجویز شود: انسداد مثانه، هیپروتروفی پروستات، احتباس ادرار، کوما، گلوکوم با زاویه بسته و یرقان.
3. این دارو ترجیحاً باید از طریق تزریق عضلانی عمیق مصرف شود. در صورت تزریق وریدی، غلظت دارو باید کمتر از mg/ml25 بوده و سرعت تزریق نباید از mg /min25 تجاوز نماید.
مصرف همزمان پرومتازین با داروهای مضعف CNS، داروهای مهار کننده مونوآمینواکسیداز و ضد افسردگیهای سهحلقهای ممکن است موجب تشدید آثار مضعف CNS این داروها با پرومتازین گردد. مصرف همزمان با داروهایی که باعث ایجاد واکنشهای اکستراپیرامیدال میشوند ممکن است شدت و دفعات بروز واکنشهای اکستراپیرامیدال را افزایش دهد. مصرف همزمان لوودوپا با پرومتازوین ممکن است اثرات لوودوپا را به علت مسدود شدن گیرندههای دوپامین در مغز مهار کند. اثر برگیرنده آلفا آدرنرژیک اپینفرین درصورت مصرف همزمان با پرومتازین ممکن است مهار شود. .مصرف همزمان بروموکریپتین با پرومتازین ممکن است موجب افزایش غلظت سرمی پرولاکتین شود. و با اثر بروموکریپتین تداخل کند. مصرف همزمان پرومتازین با داروهای ضد تیروئید ممکن است خطر بروز آگرانولوسیتوز را افزایش دهد.