Antiepileptics
GENERIC NAME(S): Primidone
اروهای ضد صرع
نام شیمیایی: پریمیدون - پیریمیدون
این در درمان حملات تشنجی تونیک – کلونیک (صرع بزرگ)، میوکلونیک شبانه، حملات سنجی پیچده و ساده مصرف میشود.
اگرچه پریمیدون در بدن به فنوباربیتال تبدیل میشود، اما مکانیسم اثر پریمیدون احتمالاً شبیه فنیتوئین است.
این دارو جذب خوراکی کاملی دارد. در کبد به فنوباربیتال تبدیل میشود. فراهمی زیستی دارو 100-90% است. نیمه عمر این دارو 23-3 ساعت میباشد. دفع دارو و متابولیتهای آن از طریق کلیه میباشد.
خواب آلودگی ، عدم تعادل، تهوع، اختلالات بینایی و بثورات جلدی، بخصوص در شروع درمان بروز میکندو معمولاً با ادامه درمان برگشتپذیر هستند. سایر عوارض دارو شامل افسردگی، تحرک پذیری، بیقراری و اغتشاش شعور در سالمندان ،هیجانات و فعالیت زیاد و غیر عادی در کودکان و آنمیمگالوبلاستیک هستند.
در صورت وجود اختلال عملکرد کبد یا کلیه و بیماری تنفسی مانند آسم یا آمفیزم باید با احتیاط فراوان تجویز شود.
این دارو غالباً غلظت پلاسمایی کاربامازپین،کلونازپام، فنی توئین و والپروات و در مواردی اتوسوکسیمید را کاهش میدهد. این دارو موجب افزایش متابولیسم وارفارین، داروهای ضد افسردگیسه حلقهای ، دیگوکسین، کورتیکوسترئیدها، سیکلوسپورین، داروهای ضد بارداری خوراکی و تئوفیلین شده و در نتیجه اثرات این داروها را کاهش میدهد. داروهای ضد افسردگی و ضد جنون با کاهش آستانه تشنج، با اثرات تشنجی این دارو مقابله میکنند. این دارو اثر وراپامیل و دیلتیازم و احتمالاً نیفدیپین را کاهش میدهد. اثرات این دارو در صورت مصرف همزمان با فورازولیدون و پروکاربازین، ممکن است طولانیگردد.