Cardiovascular Drugs
GENERIC NAME(S): Prazosin Hydrochloride
اروهای قلبی عروقی
نام شیمیایی: پرازوسین هیدروکلراید
پرازوسین در درمان زیادی فشار خون مصرف میشود.
پرازوسین یک داروی مسدودکننده گیرنده آلفا-آدرنرژیک پس سیناپسی است که موجب انبساط عروق و کاهش مقاومت محیطی میشود، ولی به طور کلی اثر کمی بر روی برونده قلبی دارد. این دارو در نارسایی احتقانی قلب، با کاهش مقاومت سیستمیک،کاهش پیشبار و پسبار و درنتیجه بهبود برونده قلب عمل مینماید.
این دارو از مجرای گوارش به خوبی جذب میشود. متابولیسم آن احتمالاً کبدی است. نیمه عمر دارو 3-2 ساعت است که در ناریایی احتقانی قلب، ممکن است به بیش از دو برابر برسد. اثر کاهنده فشار خون پس از یک نوبت مصرف دارو، طی دو ساعت و در نارسایی احتقانی قلب، خیلی سریع ظاهر میشود. زمان لازم برای رسیدن به اوج غلظت این دارو 3-1 ساعت است. زمان لازم برای رسیدن به اوج اثر کاهنده فشار خون پس از مصرف مقدار واحد 4-2 ساعت است. در نارسایی احتقانی قلب، این زمان یک ساعت است. این دارو عمدتاً از طریق صفرا و مدفوع دفع میشود.
کمی فشار خون درحالت ایستاده، ناشی ازاولین مقدار مصرف، 30 دقیقه تا 2 ساعت پس از مصرف ایجاد شده و ممکن است شدید باشد. سرگیجه یا منگی، به خصوص هنگام برخاستن از حالت خوابیده یا نشسته. درد قفسه سینه، از حال رفتن ناگهانی، ضربان نامنظم قلب، تنگی نفس، ورم پا یا قسمت تحتانی ساق پا و افزایش وزن با مصرف دارو گزارش شده است.
1- این دارو در بیماران مبتلا به بیماریهای شدید قلبی باید با احتیاط فراوان مصرف شود.
2- اولین مقدار مصرف دارو، ممکن است سبب کلاپس ناشی از کاهش فشار خون شود.
3- در طول درمان نارسایی احتقانی قلب، ممکن است نسبت به اثر پرازوسین تحمل ایجاد شود.
4- اندازهگیری فشار خون در فواصل منظم طی مصرف دارو، ضرورت دارد.
5- مقدار مصرف دارو باید بر اساس پاسخ فشار خون و نیاز هر بیمار تنظیم شود.
اثر کاهنده فشار خون پرازوسین ممکن است در صورت مصرف همزمان با داروهای ضد درد و ضد التهاب غیر استروئیدی، به خصوص ایندومتاسین، استروژنها یا داروهای مقلد سمپاتیک کاهش یابد. مصرف همزمان پرازوسین با دوپامین ممکن است موجب خنثی شدن اثر دوپامین در ایجاد انقباض عروق محیطی شود. مصرف همزمان افدرین با این دارو مکن است موجب کاهش اثر افدرین در افزایش فشار خون شود.