Dopaminergics
GENERIC NAME(S): Pramipexole Hydrochloride
وپامینرژیک ها
نام شیمیایی: پرامی پکسول هیدروکلراید - پرامیپکسول هیدروکلراید
ضد پارکینسون (آگونیست دوپامین غیر ارگوت).
بیماری پارکینسون ایدیوپاتیک
دارو از طریق تحریک رسپتورهای دوپامین (D2, D3) در ناحیه اجسام مخطط سبب فعالیت رسپتورهای دوپامین در ناحیه اجسام مخطط و جسم سیاه می شود.
دارو پس از مصرف خوراکی به خوبی جذب شده، دارای فراهم زیستی حدود 90% می باشد. دارو به میزان 15% به پروتئین های پلاسما متصل می شود. نیمه عمر دفعی دارو 8-12 ساعت می باشد.
فراموشی، آستنی، گیجی، سرگیجه، رویاهای آشفته، دیستونی، دیس کینزی، سندروم اکستراپیرامیدال، تب، هالوسیناسیون، هیپرتونی، بی خوابی، واکنش های پارانوئید، درد قفسه سینه، ادم ژنرالیزه، ادم محیطی، هایپوتانسیون اورتوستاتیک، اختلال تطابق، دوبینی، رینیت، بی اشتهایی، یبوست، خشکی دهان، کاهش میل جنسی، بی اختیاری ادراری، عفونت دستگاه ادراری، آرتریت، میاستنی، پنومونی، اختلالات پوستی.
a) سایمتیدین، رانیتیدین، دیلتیازم، کینیدین، وراپامیل، تریامترن ممکن است سبب کاهش کلیرنس پرامی پکسول شوند.
b) آنتاگونیست های دوپامین مانند بوتیروفنون، متوکلوپرامید، فنوتیازین، تیوتیکسن ها ممکن است سبب کاهش افیکاسی پرامی پکسول شوند.
c) مصرف همزمان این دارو با لئودوپا ممکن است سبب افزایش حداکثر سطح پلاسمایی لئودوپا گردد و در نتیجه تنظیم دوز لئودوپا ضروری است.