Analgesics Anti- inflammatory Drugs and Antipyretics
GENERIC NAME(S): Naproxen
داروهای مسکن ،ضد التهاب وضد تب ها
نام شیمیایی: ناپروکسن
ناپروکسن در درمان آرتریت روماتوئید، استئوآرتریت، آرتریت جوانان، درد، نقرس، التهاب غیر روماتیسمی، تب و قاعدگی دردناک مصرف میشود.
این دارو بخوبی از دستگاه گوارش جذب میشود. نیمه عمر پلاسمایی آن حدود 15-12 ساعت است و به طور عمده از طریق ادرار دفع میشود. این دارو به میزان زیاد به پروتئینهای پلاسما پیوند مییابد. این دارو در کبد متابولیزه میشود.
اختلالات گوارش شامل نهوع، استفراغ و دردهای شکمی و خونریزی گوارشی، بثورات جلدی،کهیر و آنژیوادم از عوارض جانبی دارو هستند.
این دارو در موارد زیر باید با احتیاط فراوان مصرف شود:
بیماری التهابی یا اولسراتیو قسمت فوقانی یا تحتانی مجرای گوش (شامل بیماری Crohn، دیوتیکولیت، قرحه گوارشی، کولیت اوسراتیو) ، هموفیلی یا سایر اختلالات خونی شامل اختلال عملکرد انعقادی یا پلاکتها، عیبکار کلیه، استوماتیت، بیماران سالخورده(به علت عوارض کلیوی و کبدی) بیمارانی که احتمال بروز خونریزی و زخم گوارشی در آنها زیاد میباشد، خونریزی از ناحیه رکتوم و آنوس، هموروئید، التهاب و ضایعات رکتوم و آنوس و التهاب رکتوم. (جهت مصرف شیاف).
مصرف همزمان ناپروکسن با داروهای ضدانعقاد ممکن است باعث تشدید اثرات این داروها شود. مصرف همزمان ناپروکسن با لیتیم ممکن است باعث کاهش دفع لیتیم شود. اثرات داروهای مهارکننده گیرنده بتا مانند پروپرانولول در صورت مصرف همزمان با ناپروکسن ممکن است افزایش یابد. اثر کاهنده فشار خون تریامترن ، درصورت مصرف همزمان با این دارو ممکن است کاهش یابد. این دارو پیوند متوترکسات به پروتئین و میزان دفع کلیوی آن را کاهش میدهد. غلظت پلاسمایی سیکلوسپورین در صورت مصرف همزمان با این دارو افزایش مییابد. خطر بروز خونریزی در صورت مصرف همزمان اسیدوالپروئیک افزایش مییابد. مصرف همزمان این دارو با آسپیرین توصیه نمیشود.