میلرینون یک مهار کننده فسفودی استراز است مشابه با آمرینون است که فعالیت اینوتروپیک مثبت و گشاد کنندگی عروق دارد. و حتی فعالیت اینوتروپیک مثبت بیشتری نسبت به آمرینون دارد و به صورت لاکتات و به طریق داخل وریدی در درمان کوتاه مدت نارسایی قلبی شدید پاسخ نداده به فرم های دیگر درمان و متعاقب جراحی قلب مصرف می شود. در بعضی مطالعات وطولانی مدت این دارو به صورت خوراکی تجویز شده ولی افزایش در میزان مرگ و میر گزارش شد.
دوزهای تجویزی Milrinone Lactate بر حسب پایه بیان می شوند به طوری که 1/43mg آن تقریباً معادل با یک میلی گرم میلرینون می باشد. دوز بارگیری آغازین معادل با 50 میکرو گرم بازای هر کیلو گرم طی 10 دقیقه می باشد که با انفوزیون نگهدارنده مداوم پیگیری می شود. انفوزیون نگهدارنده می تواند بین 375/0 تا 75/0 میکرو گرم بازای هر کیلوگرم در دقیقه تنظیم شود اما میزان دوز کلی روزانه نبایداز 13/1 میلی گرم بازای هر کیلو گرم تجاوز کند و در بیماران مبتلا به اختلالات کلیوی دوز تجویزی می بایست کاهش یابد.

داروی Milrinone به سهولت و تقریباً به طور کامل از مسیر گوارشی جذب می گردد ولی به علت افزایش مرگ و میر در تجویز طولانی مدت خوراکی آن تنها به صورت داخل وریدی تجویز می شود. حدود 70% به پروتئین های پلاسما متصل می شود و حذف آن عمدتاً از طریق ادرار صورت می گیرد که حدود 83% دوز تجویزی به صورت داروی تغییر نکرده دفع می شود. نیمه عمر حذف آن حدود 2 تا 3 ساعت می باشد.