Antiprotozoals
GENERIC NAME(S): Metronidazole
اروهای ضد پروتوزوآها
نام شیمیایی: مترونیدازول
مترونیدازول در درمان عفونت های بی هوازی ( از جمله عفونت های دندان ) ریشه کنی هلیکوباکترپیلوری و عفونت های تک یاخته ای مصرف می شود. این دارو در درمان واژینوز باکتریایی ناشی از هموفیلوس یا گاردنلا یا کورینه باکتریوم، واژینیت غیر اختصاصی و واژینوز بی هوازی مصرف می شود.
مترونیدازول، پس از جذب توسط میکروارگانیسم ها احیا و به یک ترکیب سمی تبدیل می شود. که با پیوند یافتن به DNA موجب توقف ساخت آن و مرگ سلول می شود.
این دارو از راه خوراکی به خوبی جذب می شود و در اغلب مایعات و ترشحات بدن منتشر می شود. غلظت سرمی دارو 2-1 ساعت پس از مصرف خوراکی به اوج خود می رسد. نیمه عمر مترونیدازول در بزرگسالان 12-6 ساعت است که در صورت عیب کار کبد به 29-10 ساعت افزایش می یابد. دفع این دارو عمدتاً کلیوی است و تا 15 در صد از دارو ممکن است از راه مدفوع دفع شود. 20% از دارو بعد از مصرف واژینال به صورت سیستمیک جذب می شود.
تهوع، استفراغ، طعم بد دهان،زبری زبان، اختلالات گوارشی، بثورات جلدی، کهیر و آنژیوادم، به ندرت خواب آلودگی، سردرد، سرگیجه، آتاکسی، تیره شدن ادرار، خارش، درد هنگام آمیزش، ترشحات غلیظ سفید رنگ از عوارض جانبی دارو هستند.
در صورت وجود عیب کار کبد و آناسفالوپاتی کبدی، مصرف این دارو باید با احتیاط فراوان صورت گیرد.
اثر وارفارین در صورت مصرف همزمان با این دارو ممکن است افزایش یابد. مترونیدازول متابولیسم فنی توئین را مهار می کنند و غلظت پلاسمایی این دارو را افزایش می دهند. فنوباربیتال، متابولیسم مترونیدازول را افزایش وغلظت پلاسمایی آن را کاهش می دهد. مترونیدازول متابولیسم فلوئورواوراسیل را مهار می کند و احتمال مسمومیت با لتیم با مصرف همزمان مترونیدازول گزارش شده است . واکنش شبه دی سولفیرام با مصرف همزمان مترونیدازول و فراورده های حاوی الکل ممکن است بروز کند.