Antivirals
GENERIC NAME(S): Interferon Beta-1-B
د ویروسها
نام شیمیایی: اینترفرون بتا بی
برای استفاده در بیماران سرپائی مبتلا به نوع متناوب بیماری مولتیپل اسکلروزیس به منظور کاهش تناوب و وخامت این بیماری مصرف می شود. این نوع بیماری با حملات عود کننده اختلالات عصبی همراه با بهبودی کامل یا ناقص مشخص می شود.
اینترفرون beta-laوbeta-lbپروتئینی دارای 165 اسید آمینه ولی فاقد زنجیره جانبی کربوهیدرات موجود در اینترفرون انسانی می باشد. اینترفرون ها گروهی از پروتئین ها یا گلیکوپروتئین های طبیعی هستند که توسط سلول های اوکاریوت و در پاسخ به عفونت های ویروسی یا سایر محرکهای بیولوژیک تولید می شوند. اینترفرون-بتا دارای خواص ضدویروس ، ضدتکثیر و تنظیم کننده ایمنی می باشد. مکانیسم عمل آن دربیماری مولتیپل اسکلروزیس کاملاً مشخص نیست اثبات شده است که اینترفرون ها با اتصال به گیرنده های خودش در سطح سلول بیان یک سری از محصولات ژنی را باعث می شوند. اعتقاد بر این است که این محصولات میانجی های اعمال بیولوژیک اینترفرون-بتا می باشند.
با تزریق زیرجلدی غلظت سرمی این فرآورده بین 8-1 ساعت بعد از تجویز به حداکثر میزان (IU/ml) خود می رسد. فراهمی زیستی از راه زیرجلدی معادل 50% می باشد.
نیمه عمر دارو بین 8 دقیقه تا 3/4 ساعت و حجم توزیع آن برابر L/Kg2/88-0/25 می باشد. تزریق داخل وریدی دارو 3 بار در هفته برای دوهفته باعث تجمع دارو در سرم بیماران نمی شود.
واکنشهای موضعی در محل تزریق، سردرد، تب، لرز، سینوزیت، دل درد، فشار خون بالا، علائم شبه آنفلوآنزا، درد عضلانی، اسهال، یبوست، استفراغ و عوارض عصبی از عوارض جانبی عمده این دارو می باشند.
1. تأثیر و بی ضرری این دارو در درمان مولتیپل اسکلروزیس پیشرونده مزمن اثبات نشده است.
2. به دلیل احتمال افزایش افسردگی و خودکشی، در بیماران مبتلا به افسردگی با احتیاط مصرف شود. اگر در بیماری افسردگی بیشتر شد، باید به قطع درمان توجه داشت.
3. در بیماران مبتلا به تشنج و برای بیماران قلبی این دارو باید با احتیاط مصرف شود.