ممکن است واکنشهای حاد در طول 1 تا 2 ساعت پس از تجویز خصوصاً در دوزهای اولیه یا ثانویه بروز کند. علائم آن تب، لرز، خارش، کهیر، تنگی نفس، درد قفسه صدری و افزایش یا کاهش فشار خون است. واکنشهای خفیف با کاهش دوز انفوزیون تزریقی و یا قطع موقت دارو ممکن است برطرف شود. اگر واکنشها شدید است درمان با این دارو باید متوقف شود. واکنشهای تأخیری 3 تا 12 روز پس از انفوزیون اتفاق می افتد که شامل میالژی، آرترالژی، تب و ثبورات پوستی است.
دیگر عوارض شایع شامل تهوع و استفراغ، درد شکم، اسهال، خستگی و درد کمر است. ایجاد آنتی بادی بر ضد آن ممکن است بوجود آید و باعث افزایش واکنشهای حساسیتی بعدی شود. آنتی بادی آنتی نوکلئارو آنتی بادی ضد DNA نیز ممکن است در مصرف داروهای مهارکننده TNF ایجاد شود. واکنشهای سندرم شبه لوپوس بندرت اتفاق می افتد که بایستی درمان را متوقف کرد.
عفونت در بیمارانی که با Infliximab و نیز با دیگر داروهایTNFI تحت درمان هستند شایع است ودر بیشتر موارد دستگاه تنفس فوقانی و دستگاه ادراری را تحت تأثیر قرار می دهد. مصرف TNFIبندرت با عفونتهای فرصت طلب همراه می شود و سپس با دوباره فعال شدن سل، خصوصاً در بیمارانی که وضعیتهای مساعد کننده عفونت در بدن دارند عفونت ایجاد خواهد شد که گاهی منجر به فوت خواهد شد. TNFI نباید در بیمارانی که عفونتهای شدید مثل سل فعال و عفونتهای فرصت طلب دارند استفاده شود و بایستی با بوجود آمدن این شرایط دارو قطع شود.