Cardiovascular Drugs
GENERIC NAME(S): Hydrochlorothiazide
اروهای قلبی عروقی
نام شیمیایی: هیدروکلروتیازید - هیدروکلروتیازاید
این دارو در درمان خیز (ناشی از نارسایی احتقانی قلب، سیروز کبدی همراه با آسیت) درمان با کورتیکوستروئید و استروژن و نیز بعضی از حالات عیب کار کلیه ( از جمله سندرم نفروتیک، گلومرولونفریت حاد ونارسایی مزمن کلیه)، زیادی فشار خون (به تنهایی یا به عنوان درمان کمکی) مصرف میشود.
جذب هیدروکلروتیازید پس از مصرف خوراکی نسبتاً سریع است. این دارو به صورت تغییرنیافته و تقریباً به طور کامل از طریق کلیهها دفع میشود. نیمه عمر هیدروکلروتیازید 8/14-6/5 ساعت میباشد و اثر مدری آن پس از 2 ساعت شروع میشود. زمان لازم برای رسیدن به اوج اثر دارو 4 ساعت و طول اثر آن 12-6 ساعت است. اثر کاهنده فشار خون این دارو پس از 4-3 روز ممکن است ظاهر شود، ولی برای رسیدن به اثر مطلوب ممکن است تا 4-3 هفته زمان لازم باشد.
کاهش فشار خون وضعیتی، اختلالات خفیف گوارشی، کاهش توانایی جنسی، کمی پتاسیم، منیزیم وسدیم خون، زیادی کلسیم خون، آلکالوز همراه کمی کلرور خون، زیادی اسیداوریک خون، نقرس، افزایش قند خون و کلسترول پلاسما با مصرف دارو گزارش شده است.
1- این دارو در صورت وجود بیادراری یا عیب کار کلیه و نوزادان مبتلا به یرقان باید با احتیاط فراوان مصرف شود.
2- اندازهگیری فشار خون در طول درمان با این دارو در فواصل منظم ضروری است.
مصرف همزمان کلستیرامین با هیدروکلروتیازید ممکن است جذب آن را مهار کند. مصرف همزمان گلیکوزیدهای دیژیتال با هیدروکلروتیازید، به علت بروز کمی پتاسیم خون، ممکن است احتمال مسمومیت با دیژیتال را افزایش دهد. مصرف همزمان این دارو با لیتیم، به علت کاهش همزمان این دارو با لیتیم، به علت کاهش کلیرانس کلیوی لیتیم، ممکن است سبب بروز مسومیت با لیتیم شود. مصرف همزمان داروهای مهارکننده ACE ، سیکلوسپورین و سایر داروهای مدر نگهدارنده پتاسیم، مکملهای پتاسیمی و داروهای حاوی پتاسیم با هیدروکلروتیازید ممکن است سبب تجمع پتاسیم به ویژه در بیماران مبتلا به بیکفایتی کلیه شود.