Vaccins Immunoglobulins and Antisera
GENERIC NAME(S): Hepatitis B Vaccines
اکسن ها،ایمنوگلوبولین ها و ضد سرم ها
نام شیمیایی: واکسن هپاتیت بی
واکسن هپاتیت B برای ایمن سازی بر علیه تمام عفونت های ایجاد شده به وسیله انواع ویروس های هپاتیت B و همچنین برای واکسیناسیون، به خصوص افرادی که بیشتر در معرض خطر عفونت هپاتیت B هستند(مثل بیماران هموفیلی، تالاسمی، بیماران نیازمند انتقال مقادیر زیادی خون، نیروهای نظامی، کارکنان غسالخانه، متصدیان کفن و دفن اجساد، کارکنان بانک خون، زندانیان، بیماران روانی بستری و کارکنان تیمارستان استفاده می شود. کارکنان بهداشتی درمانی که ممکن است به نحوی با خون یا نمونه های آزمایشگاهی بیماران کار کنند، و نوزادان زائیده شده از مادران HBsAg مثبت باید در مقابل هپاتیت B واکسینه شوند. افرادی که با خون آلوده تماس تزریقی، مخاطی یا خوراکی داشته اند و بیماران تحت درمان با مهارکننده آلفا-1-پروتئیناز علاوه بر واکسیناسیون باید ایمنوگلوبولین هپاتیت B نیز دریافت کنند.
واکسن نوترکیبی هپاتیتB از آنتی ژن سطحی HBsAg، تولید شده توسط سلول های مخمر به دست می آید. این واکسن تولید پادتن های ضدHBs، را در بیشتر افرادی که یک دوره سه نوبتی واکسیناسیون را انجام داده باشند، تحریک می کند. ایجاد مصونیت با میزان پادتن بیش از mlU/ml10 اثبات می شود.
ایمنی زایی: در 98-94% افراد واکسینه شده مصونیت ایجاد می شود و این مصونیت مدت 5 سال طول می کشد و در این مدت به تزریق یادآوری نیازی نیست.
خستگی، ضعف، تب، ناخوشی، افزایش تعریق، احساس گرما، لرز، سردرد، سرگیجه، کهیر، درد و التهاب در محل تزریق، لنفادنوپاتی از عوارض جانبی این واکسن می باشند.
1. بیماران مبتلا به نقص ایمنی به مقادیر بیشتری از واکسن نیازمند هستند.
2. واکسن هپاتیتB بر علیه ویروسهای هپاتیتE,C,A و سایر ویروسهای مولد عفونت های کبدی مصونیت ایجاد نمی کند.
3. اثر این واکسن در افراد با سن بیشتر از 40 سال کاهش می یابد.
مصرف همزمان داروهای کاهنده سیستم ایمنی و گلوکوکورتیکوئیدها ممکن است پاسخ ایمنی ناقص را موجب شوند.