مصرف همزمان این دارو با الکل باعث بروز واکنش شبه دی سولفیرام و افزایش احتمال هیپوگلیسمی می شود. همچنین انسولین، آلوپورینول، کاپتوپریل، انالاپریل، آسپارژیناز، کورتیکوستروئیدها، مدرهای تیازیدی، میکونازول، لیتیم، سایمتیدین و رانیتیدین اثر هیپوگلیسیمی این دارو را تشدید می کنند. داروهای ضد انعقادی به طور متقابل با این دارو تداخل اثر دارند، به طوری که مصرف همزمان آنها با تشدید اثرات فارماکولوژیک هر کدام از آنها همراه است. باربیتورات ها اثر این دارو را طولانی تر می کنند. آنتاگونیست های گیرنده های ß ، ریفامپین، ریفابوتین اثر هیپوگلیسمی دارو را کاهش می دهد. استروئیدهای آنابولیک، آندروژن ها، بروموکریپتین، دیسوپیرامید، پیریدوکسین تتراسایکلین، تئوفیلین دارای اثر پایین آورنده قند خون هستند و لذا در صورت مصرف همزمان باید مقدار مصرف داروی ضد دیابت خوراکی را کاهش داد. ضد تشنج های هیدانتوئینی، مسددهای کانال های کلسیمی، کلونیدین، دانازول، دکسترومتورفان، دیازوکساید، استروژن ها، ضد بارداری های خوراکی حاوی استروژن، فوروزماید، گلوکاگون،‌هورمون رشد، ایزونیازید، مرفین، نیاسین، فنوتیازین ها، مقلد های سمپاتیک و هورمون های تیروئید باعث افزایش قند خون می شوند و در صورت مصرف همزمان باید مقدار مصرف داروی ضد دیابت خوراکی را افزایش داد.