فنوفیبرات که مشتقی از اسید فیبریک است یک داروی تنظیم کننده چربی با اثر مشابه با bezafibrate بر لیپیدهای پلاسما است.
از آن برای کاهش لیپوپروتئین با چگالی پایین (LDL)، کلسترول تام، تری گلیسرید و آپولیپوپروتئین B و افزایش لیپوپروتئین با چگالی بالا (HDL) استفاده می شود و مخصوصاً در درمان انواع IIa، IIb، III، IV، V هیپرلیپوپروتئیمی کاربرد دارد.
فنوفیبرات به طریق خوراکی(به فرم بسیار ریز و میکرونی با زیست دستیابی بهبود یافته)تجویزمیگردد. دوز معمول آغازین 67 تا 200 میلی گرم روزانه می باشد که یا در یک دوز منفرد یا 3 دوز تقسیم شده تجویز می گردد که بستگی به فرمول دارو دارد و دوز تجویزی می بایست متناسب با پاسخ درمانی بیمار تا حداکثر 267 میلی گرم در روز تنظیم گردد. ممکن است در مورد کودکان دوز 67mg برای هر 20 کیلوگرم وزن بدن، روزانه داده شود. همچنین یک فرآورده با آزادسازی اصلاح شده موجود می باشد که با دوز 54 تا 106 میلی گرم روزانه تجویز می شود (معادل با 67 تا 200 میلی گرم فنوفیبرات میکرونی)
این دارو همچنین به فرم غیر میکرونی تجویز می گردد. 67 میلی گرم فنوفیبرات میکرونی از لحاظ درمانی معادل با حدوداً 100 میلی گرم فرم غیر میکرونی می باشد. دوز معمول آغازین 300 میلی گرم در روز است که در دوزهای تقسیم شده و همراه با غذا تجویز می شود. دوز تجویزی متناسب با پاسخ درمانی بین 200 تا mg400 روزانه تنظیم می گردد. در مورد کودکان دوز 5mg/kg روزانه تجویز می شود.

هنگامی که فنوفیبرات با غذا مصرف شود به راحتی از طریق مسیر گوارشی جذب می گردد ولی در حالت تجویز آن بعد از گرسنگی شبانه میزان جذب آن کاهش یافته است. به سرعت به متابولیت فعال آن یعنی اسید فنوفیبریک هیدرولیز می شود که به میزان 99% به پروتئین های پلاسما متصل می شود. نیمه عمر حذف پلاسمایی آن حدود 20 ساعت می باشد. اسید فنوفیبریک عمدتاً به فرم گلوکورونید کونژوگه از طریق ادرار دفع می گردد و مقداری از آن هم به فرم اسید فنوفیبریک احیا شده و گلوکورونید احیا شده آن دفع می گردد و توسط همودیالیز برداشت نمی شود.