Docetaxel یک تاکسان نیمه سنتستیک است مشابه با Paclitaxel و از یک پیش ساز تاکسان مشتق از خارهای درخت اروپایی Taxus baccata ساخته می شود. از Docetaxel در مورد سرطان پستان متاستاتیک یا موضعی پیشرفته و سرطان ریه نوع non- small cell استفاده می شود. از آن می توان در سرطان پروستات متاستاتیک نیز استفاده نمود و کاربرد آن در دیگر نئوپلاسم های بد خیم از جمله درمان تسکینی سرطان های سرو گردن در دست بررسی است. این دارو به طریق داخل وریدی و به صورت انفوزیون با گلوکز 5/0 یا کلرید سدیم 9/0% با غلظت حداکثر 74/0 mg/ml تجویز می شود. به طور نرمال انفوزیون بیش از یک ساعت طول می کشد. دوز مجاز این دارو در مورد سرطان پستان متعاقب شکست شیمی درمانی های قبلی 60 تا 100 mg/m هر 3 هفته یکبار می باشد (در حالتی که این دارو منفرد درمانی باشد) و در درمان ترکیبی دوز تجویزی این دارو mg/m 75 است. دوز تجویزی در مورد سرطان ریه از نوع non- small cell ، mg/m 75 و هر 3 هفته یکبار چه در مونوتراپی و چه درمان ترکیبی متعاقب شکست شیمی درمانی های قبلی است. در مورد سرطان پروستات دوز تجویزی این دارو mg/m 75 هر 3 هفته یکبار همراه با mg5 پرد نیزون خوراکی 2 بار در روز است. مصرف پرد نیزون باعث کاهش نیاز به کورتیکواستروئید می شود. شمارش منظم گلبولهای خون مورد نیاز است و در بیماران مبتلا به نوتروپنی و یا در آن هایی که دچار نوروپاتی محیطی شده اند و همچنین در بیماران مبتلا به اختلالات کبدی نیاز به کاهش دوز تجویزی می باشد.

دوزهای داخل وریدی این دارو به سرعت در بافت های بدن توزیع می شوند. Docetaxel بیش از 95% به پروتئین های پلاسما متصل می شود و به صورت وسیع توسط سیتوکروم 450P و ایزوآنزیم CYP3A متابولیزه می گردد و عمدتاً به شکل متابولیت ها از طریق مدفوع دفع می گردد. تنها حدود 6% از دوز تجویزی از طریق ادرار دفع می گردد. نیمه عمر حذف نهایی آن حدود 11 ساعت می باشد. در اختلالات کبدی کلیرانس دارو کاهش می یابد.