Gastrointestinal Drugs
GENERIC NAME(S): Diphenoxylate Hydrochloride
اروهای گوارشی
نام شیمیایی: دیفنوکسیلات - دیفنوگزیلات
ترکیب دیفنوکسیلات و آتروپین به صورت کمکی در درمان علامتی اسهال های مزمن و حاد و همچنین کولیت اولسرز خفیف و مزمن مصرف می شود.
دیفنوکسیلات احتمالاً به صورت موضعی و مرکزی باعث مهار حرکات دودی روده می شود. آتروپین که عمدتاً به دلیل جلوگیری از سوءاستفاده دارویی به این فرآورده اضافه می گردد، دارای خاصیت ضد موسکارینی می باشد.
متابولیسم دیفنوکسیلات کبدی است و متابولیت اصلی دارو نیز اثری مشابه خود دارو دارد. نیمه عمر دیفنوکسیلات 5/2 ساعت و نیمه عمر متابولیت آن در حدود 12 ساعت است. زمان لازم برای شروع اثر یک ساعت و مدت اثر آن 4-3 ساعت می باشد. دفع دارو از طریق مدفوع و کلیه است.
عوارض آن معمولاً کم و شامل تاری دید، مشکل در دفع ادرار، خشکی پوست و دهان یا تب می باشد.
1. کودکان و بیماران سالخورده، به ضعف تنفسی ناشی از دیفنوکسیلات حساستر هستند.
2. در افراد مبتلا به دهیدراتاسیون و مبتلا به اسهال ناشی از میکروارگانیسم ها با احتیاط فراوان مصرف گردد.
مصرف همزمان با سایر داروهای اعتیادآور و مضعف CNS خطر اعتیاد را افزایش می دهد. مصرف همزمان با داروهای پائین آورنده فشارخون با اثر تضعیف CNS می تواند اثر مضعف CNS دیفنوکسیلات را افزایش دهد. اثر ضدموسکارینی آمانتادین، هالوپریدول، فنوتیازین ها و پروکائین آمید ممکن است اثرات آتروپین موجود در این فرآورده را افزایش دهد. مصرف همزمان با داروهای مهارکننده مونوآمینواکسیداز (MAO) ممکن است منجر به بروز ناگهانی بحران زیادی فشار خون شود.