Cardiovascular Drugs
GENERIC NAME(S): Diltiazem Hydrochloride
اروهای قلبی عروقی
نام شیمیایی: دیلتیازیم هیدروکلراید - دیلتیازم هیدروکلراید
دیلتیازم دردرمان آنژین، زیادی فشار خون و آریتمی مصرف میشود. این دارو در کنترل آنژین وازواسپاتیک یا آنژین ناپایدار در بیمارانی که قادر به تحمل داروهای مسدودکننده گیرنده بتا-آدرنرژیک یا نیتراتها نیستند یا علائم بیماری آنها با این داروها از بین نمیرود، مصرف میگردد. دیلتیازم تزریقی در درمان تاکی کاردی فوق بطنی وکنترل موقت ضربان بطنی سریع در فلوتر دهلیزی یا فیبریلاسیون دهلیزی نیز مصرف میشود.
این دارو به خوبی از مجرای گوارش جذب میشود و به دلیل متابولیسم عبور اول از کبد، فراهمی زیستی آن تقریباً 40 درصد میباشد. فراهمی زیستی با مصرف طولانی مدت و افزایش مقدار مصرف، افزایش مییابد. پیوند این دارو به پروتئینهای پلاسما زیاد میباشد. نیمه عمر این دارو پس از مصرف یک مقدار واحد خوراکی 30-20 دقیقه و برای مقادیر مصرف تکراری و زیاد، تقریباً 5 تا 8 ساعت میباشد. نیمه عمر آن از راه تزریقی نیز تقریباً 4/3 ساعت است. اثر دیلتیازم از راه تزریقی طی 3 دقیقه ( به منظور کاهش سرعت ضربان قلب یا تبدیل تاکی کاردی فوق بطنی حملهای به ریتم سینوسی) و با مصرف قرصهای معمولی پس از 60-30 دقیقه شروع میشود. زمان لازم برای رسیدن به اوج اثر بامصرف مکرر از راه خوراکی حدود 2 هفته است و با تزریق سریع وریدی 7-2 دقیقه است. طول اثر دارو از راه خوراکی 8-4 ساعت، از راه تزریق سریع وریدی 3-1 ساعت و از راه انفوزیون مداوم وریدی 1-5/0 ساعت است.
برادی کاردی، انسداد سینوسی-دهلیزی و دهلیزی – بطنی،کاهش فشار خون. کسالت، سردرد، اختلالات گوارشی، برافروختگی و احساس گرما، خیز (ورم مچ پا) از عوارض جانبی مهم دارو میباشند.
1- مقدار مصرف دیلتیازم در بیمارن مبتلا به عیب کار کلیه و کبد باید کاهش داده شود.
2- این دارو در موارد زیر با احتیاط فراوان مصرف شود: برادی کاردی شدید، نارسایی قلبی، شوک کاردیوژنیک، انفارکتوس حاد میوکارد همراه با احتقان ریوی و حساسیت به داروهای مسدودکننده کانال کلسیمی.
3- اندازهگیری فشار خون،انجام آزمون ECG و اندازهگیری ضربان قلب در طول مصرف دارو ضروری است.
خطر بروز برادی کاردی، انسداد دهلیزی-بطنی و ضعف عضله قلب ناشی از مصرف آمیودارون، با مصرف همزمان دیلتیازم افزایش مییابد. اثر کاربامازپین و تئوفیلین با مصرف دیلتیازم افزایش مییابد. دیلتیازم سبب افزایش غلظت پلاسمایی فنینوئین و دیگوکسین میشود. مصرف همزمان دیلتیازم با داروهای مسدودکننده گیرندههای بتا-آدرنرژیک، خطر بروز برادی کاردی و انسداد دهلیزی-بطنی را افزایش میدهد. اثر دیلتیازم در مصرف با فنوباربیتال و فنیتوئین کاهش مییابد. هنگام مصرف پروکائین آمید یا کینیدین همراه با داروهای مسدودکننده کانالهای کلسیمی، باید احتیاط نمود، زیرا هر دو گروه از داروهای دارای اثرات اینوتروپیک مثبت هستند. در صورت مصرف همزمان داروهای کاهنده پتاسیم خون با این داروها، اثرات کاهنده فشار خون ممکن است تشدید شود.