Cough Suppressants Expectorants Mucolytics and Nasal Decongestants
GENERIC NAME(S): Dextromethorphan-P
اروهای مهار کننده سرفه،خلط آورها،نرم کننده های مخاط و ضد احتقان بینی
نام شیمیایی: دکسترومتورفان پی - دکسترومتورفانپی
این فراورده در رفع حالات التهابی دستگاه فوقانی از جمله رینیت آلرژیک، التهاب حاد یا تحت حاد سینوس ها، خروسک، التهاب حاد گوارش میانی و التهاب نای و نایژه و نیز تسکین علامتی سرفه های خشک ناشی از گلودرد خفیف و تحریک ناشی از سرماخوردگی، بکار می رود.
دکسترومتورفان با اثر مستقیم بر مرکز سرفه در بصل النخاع، موجب تضعیف رفلکس سرفه گردیده و پسودوافدرین با تحریک گیرنده های آلفا آدرنرژیک درمخاط دستگاه تنفسی موجب تنگی عروق ، کاهش تورم مخاط و احتقان بینی، باز شدن بیشتر راه های هوایی و افزایش تخلیه ترشحات سینوسها می گردد.
هردو جزء دارو از راه خوراکی به خوبی جذب می شوند. دکسترومتورفان، به میزان وسیعی در کبد متابولیزه و به متابولیت فعالی به نام دکستروفان تبدیل که از طریق کلیه ها دفع می گردد. اما متابولیسم کبدی پسودوافدرین ناقص بوده و حدود 75-55 درصد آن به صورت تغییر نیافته از ادرار دفع می گردد. شروع اثر دکسترومتورفان حدود 5/1 ساعت و در مورد پسودوافدرین 30-15 دقیقه می باشد. طول مدت اثر این دو جزء نیز به ترکیب 6 و 4-3 ساعت می باشد.
مصرف مقادیر زیاد دارو ممکن است موجب تضعیف تنفسی، ایجاد وابستگی در شخص و یا سایکوز گردد. افزایش ضربانات قلب ، اضطراب، بی قراری، بیخوابی، لرزش، آریتمی، خشکی دهان و سرد شدن انتهاها نیز ممکن است دیده شود.
1. در مواردی مانند آسم ، وجود سرفه های توام با خلط یا نارسایی عملکرد کبد باید با احتیاط مصرف شود.
2. مصرف مقادیر بیش از حد دارو ممکن است موجب بروز سرگیجه ، تحریک بی قراری، تهوع یا استفراغ شدید گردد.
3. در مبتلایان به آسم، ممکن است مقاومت راههای هوایی با تغییر میزان خلط افزایش یابد.
4. مهار رفلکس سرفه توسط دارو، ممکن است موجب احتباس ترشحات در سرفه های ترشح دار گردد.
5. بدلیل وجود پسودوافدرین در این ترکیب ، در مواردی مثل پرکاری تیروئید ، دیابت، بیماری های ایسکمیک قلب، زیادی فشار خون، عیب کار کلیه و بزرگی پروستات باید با احتیاط تجویز شود.
مصرف همزمان این دارو با ترکیبات مهارکننده مونوآمین اکسیداز ( MAO) مثل فورازولیدون و پروکاربازین موجب تشدید اثرات آنها و نیز طولانی شدن تحریک قلبی و افزایش فشار خون ناشی از پسودوافدرین می گردد. تجویز توام دارو باکینیدین عوارض جانبی آن را تشدید می کند. به دلیل وجود پسودوافدرین، در صورت مصرف همزمان، اثر داروهای کاهنده فشار خون، مهارکننده های بتا آدرنرژیک و اثرات ضد آنژین نیتراتها کاهش می یابد. اما اثرات هورمونهای تیروئیدی و داروهای مقلد سمپاتیک افزایش می یابد.