Cardiovascular Drugs
GENERIC NAME(S): Clofibrate
اروهای قلبی عروقی
نام شیمیایی: کلوفیبرات - کلوفیبریت
کلوفیبرات در درمان زیادی چربی خون در بیمارانی که به درمان با رژیم غذایی یا سایر روشها پاسخ کافی ندادهاند، مصرف میشود.
کلوفیبرات ممکن است از طریق مهار بیوسنتز کلسترول، افزایش دفع استرولهای خنثی، افزایش کاتابولیسم لیپوپروتئینهای بادانسیته کم و یا افزایش کلیرانس تریگلیسریدها (VLDL) از گردش خون، اثر خود را اعمال کند.
این دارو از روده به طور کامل و به آهستگی جذب میشود. پیوند کلوفیبرات به پروتئین بسیار زیاد است(96 درصد). این دارو در کبد و مجرای گوارش متابولیزه میشود. نیمه عمر دارو با مصرف مقدار واحد 25-6 ساعت میباشد. غلظت پلاسمایی VLDL طی 5-2 روز بعد از مصرف دارو کاهش مییابد. زمان لازم برای رسیدن به اوج غلظت پلاسمایی 6-2 ساعت و زمان لازم برای رسیدن به اوج اثر 3 هفته است. غلظت VLDL طی 3 هفته پس از قطع درمان به مقدار قبل از درمان باز میگردد. دفع دارو کلیوی است.
عوارض گوارشی (از قبیل تهوع، بیاشتهایی درد معده)، خارش، کهیر، کاهش توانایی جنسی، سردرد، سرگیجه، کسالت، ریزش مو، مسمومیت بافت عضلانی (همراه با میاستنی یا درد عضلانی) و سنگهای صفراوی با مصرف این دارو گزارش شده است.
1- این دارو در بیماران متبلا به عیب کار کلیه و کبد باید با احتیاط فراوان مصرف شود.
2- اندازهگیری غلظت کلسترول و تری گلیسرید سرم، قبل از شروع درمان، در فواصل هر دو هفته طی درمان و پس از آن هر ماه یک بار ضروری است.
مصرف همزمان داورهای ضد انعقاد خوراکی باکلوفیبرات ممکن است به طور قابل توجهی اثر ضد انعقادی این داروها را افزایش دهد.