Immunosuppressants
GENERIC NAME(S): Ciclosporin
هار کننده های ایمنی
نام شیمیایی: سیکلوسپورین - سیکلوسپورین ا
سایکلوسپورین درجلوگیری از رد پیوند کلیه، کبد، قلب یا سایر اعضای بدن همراه کورتیکوستروئیدها مصرف می شود. این دارو همچنین برای درمان رد پیوند مزمن(در بیمارانی که قبلاً تحت درمان با کاهنده سیستم ایمنی بوده اند)، درمان آرتریت روماتوئید حاد، درماتیت آتوپیک و پسوریازیس شدید(در صورت عدم پاسخ مناسب یا عدم تحمل نسبت به داروهای سیستمیک قبلی) و درمان سندرم نفروتیک به کار می رود.
با مهار قابل برگشت و اختصاصی لنفوسیت ها در فاز GO و G1چرخه سلولی، باعث مهار لنفوسیت های کمکی و مهاری می شود و تولید IL-2 و فاکتور رشد لنفوسیت های T را نیز مهار می کند.
جذب این دارو از دستگاه گوارش متغیر و حدود 30 درصد است. متابولیسم شدید کبدی دارد و نیمه عمر آن در کودکان حدود 7 ساعت و در بزرگسالان حدود 19 است و به طور عمده از طریق صفرا و مدفوع دفع می شود.
هیپرپلازی لثه، افزایش فشار خون، سمیت کلیوی و عصبی، افزایش قند خون و واکنشهای آلرژیک از عوارض جانبی مهم سیکلوسپورین هستند.
1. در صورت وجود عفونت های ویروسی یا باکتریائی و عیب کار کبد یا کلیه باید با احتیاط مصرف شود.
2. در صورت بروز عیب کار کلیه طی درمان، مقدار مصرف دارو باید کاهش یابد.
مصرف همزمان کتوکونازول، آندروژن ها، آمیودارون، سایمتیدین، دانازول، مسددهای کانال های کلسیم، متوکلوپرامید، اریترومایسین یا استروژن ها باعث افزایش غلظت سرمی سیکلوسپورین می شود. مصرف همزمان تربینافین، کوتریموکسازول، ریفامپیسین، پروبوکول، کاربامازپین، فنوباربیتال، فنی توئین باعث کاهش غلظت سرمی سیکلوسپورین می شود.
مصرف همزمان سیکلوسپورین با مدرهای نگهدارنده پتاسیم ممکن است باعث افزایش پتاسیم خون می شود. مصرف همزمان سایر داروهای کاهنده سیستم ایمنی با سیکلوسپورین ممکن است خطر بروز عفونت را افزایش دهد.