Muscle Relaxants
GENERIC NAME(S): Baclofen
اروهای شل کننده عضلات
نام شیمیایی: بکلوفن - باکلوفن
باکلوفن در درمان اسپاسم شدید و مزمن عضله ارادی و به منظور کاهش تعداد و شدت حملات درد عصب سه قلو در بیمارانی که قادر به تحمل کاربامازپین نیستند یا به اثرات آن مقاوم می باشند، مصرف می شود.
باکلوفن احتمالاً در سطح نخاع عمل کرده و عبور بازتاب تک سیناپسی را مهار می کند و به وسیله هیپرپولاریزه کردن انتهای رشته عصبی آوران مانع از آزاد شدن واسطه های محرک احتمالی(اسید گلوتامیک و اسید آسپارتیک)می گردد. این دارو بر نواحی فوق نخاعی نیز ممکن است اثر بگذارد.
جذب باکلوفن سریع و زیاد است. سرعت و میزان جذب با افزایش مقدار مصرف ممکن است کاهش یابد. متابولیسم آن کبدی است و فقط حدود 15 درصد مقدار مصرف متابولیزه می شود. دفع آن کلیوی است. حدود 40 درصد مقدار مصرف معمولاً طی 6 ساعت و کل دارو طی 3 روز از بدن دفع می گردد.
عوارضی مثل ادرار خون آلود و تیره رنگ، درد قفسه سینه، مسمومیتCNS، درماتیت، واکنش های آلرژیک و غش کردن(سنکوب) با مصرف این دارو گزارش شده است.
1. در طول درمان با باکلوفن خطر بروز مسمومیت CNS که منجر به توهمات، اغتشاش شعور، افسردگی روانی یا سایر آشفتگی های روانی یا تسکین مفرط می شود، در سالمندان بیشتر است.
2. در بیماران مبتلا به اختلالات کلیوی، کبدی یا تنفسی این دارو باید با احتیاط مصرف شود.
مصرف همزمان باکلوفن با داروهای ضدافسردگی سه حلقه ای سبب افزایش اثر باکلوفن، با داروهای ضد فشار خون منجر به به افزایش اثر کاهنده فشار خون، با خواب آورها باعث افزایش اثر سداتیو، با مهارکننده های ACE باعث افزایش اثر ضد فشار خون، با لیتیم باعث افزایش اثر باکلوفن می گردد. با توجه به اینکه باکلوفن ممکن است سبب افزایش قند خون شود مقدار مصرف داروهای خوراکی پایین آورنده قند خون و انسولین در صورت مصرف همزمان با باکلوفن باید تنظیم گردد.