آترو پین در درمان اسپاس پیلور،اسپاسم مجرای گوارشی ،همراه با مرفین در درمان اختلالهای اسپاسمی مجاری صفراوی، در قولنج کلیه،در درمان قاعدگی درد ناک و شب ادراری،برای کاهش تنوس عضلات روده بهنگام عکسبرداری ، برای کاهش تر شحات بزاق و ترشحات دستگاه تنفسی پیش از بیهوشی ، برای جلو گیری از برادیکا ری و ایست سینوسی و کمی فشار خون ناشی از سوکسینیل کولین ، به عنوان پارزهر در درمان مسمو میت با مهار کننده های کولین استراز از جمله سموم ار گانو فسفره‘ همراه نئو ستیگمین یا پیرید ستیگمین در رفع آثار مسددهای عصبی-عضلانی و در بیماری پارکینسون مصرف می شود .

این دارو اثر استیل کولین بر گیرنده های مو سکارینی را مهار می کند و بنا برین می تواند روی عضلات صاف ،گیرند های پس عقده ای میو کارد،گره سینوسی و دهلیزی و دهلیزی -بطنی،غدد مترشحه برون ریز، حرکت دستگاه گوارش و تنوس میز نای و مثانه تاثیر به عنوان پاد زهر به کار می رود . اثر ضد سر گیجه حقیقی و پارکینسون ان نیز بدلیل همین اثر در مغز می باشد . در مجموع ،مقادیر کم اترو پین موجب مهار ترشحات بزاق و برونش و تعریق می شود در حالی که تجمع دارو گشاد شدن مردمکها و افزایش سرعت ضربانات قلب می گردد.

آتروپین به را حتی از دستگاه گوارش جذب می گردد و در کبد متا بو لیسم آنزیمی می شود این دارو در تمام بدن انتشار می یابد و به راحتی از سد خونی - مغزی عبور می کند . طول مدت اثر ان بسیار کوتاه است و 30-50در صد دارو از راه کلیه ها دفع می گردد . نیمه عمر حذف آترو پین از بدن 2/5 ساعت می باشد.