Neuromuscular Blockers
Atracurium Besilate
COMMON BRANDS NAME(S):
GENERIC NAME(S): Atracurium Besilate
اروهای مسدود کننده عصب- عضله
اتراکوریوم بسیلات
نام‌های تجاری:
نام شیمیایی: اتراکوریوم بسیلات
اطلاعات و مصرف دارو
آتراکوریوم به عنوان داروی بیهوشی برای شل کردن عضلات و تسهیل کنترل بیمار طی تنفس مصنوعی مکانیکی مصرف می شود. همچنین برای لوله گذاری داخل نای و جراحی هایی که نسبتاً طولانی مدت هستند و شل شدن عضلات در آنها ضرورت دارد، به کار می رود. همچنین در درمان کاهش شدت انقباضات عضلانی ناشی از حملات تشنجی مصرف شده است.
آتراکوریوم با استیل کولین در اتصال به گیرنده های کولینرژیک صفحه محرکه انتهایی رقابت و با مهار انتقال عصبی پاسخ صفحه محرکه انتهایی به استیل کولین را کاهش می دهد و باعث فلج عضلات اسکلتی می شود.
نیمه عمر دفع دارو 20 دقیقه است. زمان رسیدن به حداکثر اثر دارو 10-7/1 دقیقه است. دفع دارو کلیوی و صفراوی است. بعد از تزریق دارو در بیهوشی متعادل، 25 درصد پاسخ پرشی عضلات در 45-35 دقیقه و 95 درصد پاسخ در 70-60 دقیقه به حالت عادی بازمی گردد. در بیهوشی متعادل 30 دقیقه و در بیهوشی استنشاقی 40 دقیقه بعد از شروع هوشیاری 95 درصد پاسخ عضلانی به حالت عادی می گردد.
عوارض جانبی احتمالی
کاهش فشار خون، قرمز شدن پوست، گلودرد و لارنگواسپاسم از عوارض جانبی مهم و نسبتاً شایع دارو می باشند.
هشدارها و تذکرات
1. با محلول های قلیایی(مثل باربیتورات تزریقی) مخلوط نشود چون غیر فعال شده و رسوب می نماید. همچنین با محلول رینگرلاکتات رقیق نشود چون تخریب دارو سریعتر صورت می گیرد.
2. در بیمارانی که آزاد شدن هیستامین ممکن است خطرناک باشد، بیماری عصبی- عضلانی، اختلالات شدید الکترولیت یا کارسینوما، مقدار مصرف دارو، به دلیل افزایش انسداد عصبی- عضلانی و مشکل در هوشیابی، باید کاهش یابد. مصرف زیاد دارو ممکن است باعث آزاد شدن ناگهانی هیستامین شود.
3. تزریق سریع داخل وریدی و یا مقادیر زیاد دارو ممکن است باعث آزاد شدن ناگهانی هیستامین شود.
4. مصرف مقادیر بیش از حد دارو ممکن است منجر به ضعف مدام تنفسی یا آپنه و کلاپس قلبی عروقی شود. برای به حداقل رساندن خطر مصرف بیش از حد، توصیه می شود از تحریک کننده اعصاب محیطی، برای پیشگیری پاسخ بیمار به دارو استفاده شود.
تداخلات
دارو با آمینوگلیکوزیدها، بی حس کننده های موضعی تزریقی، کاپرئومایسین، لینکومایسین، پلی میکسین ها، پروکائین آمید، کینیدین و ایپوئیدها تداخل دارد.