Antihistamines
GENERIC NAME(S): Antihistamine Decongestant
نتی هیستامین ها
نام شیمیایی: انتی هیستامین دکونژستان
این دارو برای بهبود موقت احتقان بینی و سینوس ها، عطسه ها و آبریزش از بینی ناشی از سرماخوردگی و رینیت آلرژیک مصرف می شود.
کلرفنیر امین با اثر بر روی گیرنده های H1 اثرات هیستامین را مهار می کند. اثرات ضد موسکارینی این دارو تا حدی سبب خشک شدن مخاط بینی می شود. فنیل امین بر روی گیرنده های آلفا آدرنرژیک مجاری تنفسی اثر کرده و با ایجاد تنگی عروق موجب رفع احتقان می شود. فنیل پروپانولامین اثر تحریکی بر روی CNS دارد.
کلرفنیرامین و فنیل پروپانولامین از مجرای گوارشی به خوبی جذب می شوند. اما جذب فنیل افرین زیاد نیست. متابولیسم دارو در مجرای گوارشی و کبد صورت می گیرد. دفع آن کلیوی است.
عوارض شایع آن شامل غلیظ شدن ترشحات نایژه و بروز سرفه های خشک می باشد. احتمال بروز تاری دید، اغتشاش شعور، دفع دشوار یا دردناک ادرار، سرگیجه و خشکی دهان وجود دارد.
1. در خردسالان عوارض جانبی این دارو به خصوص اثر آنتی موسکارینی بیشتر دیده می شود. در سالخوردگان احتمال بروز واکنشهای متناقض مثل تهییج پذیری نیز وجود دارد.
2. در سالخوردگان احتمال بروز خشکی دهان، عفونت های کاندیدیاز دهانی و همچنین احتمال اسپاسم،توهم و تشنج وجود دارد.
احتمال بروز تداخل های با گلیکوزیدهای قلبی(دیژیتال) وجود دارد که منجر به آریتمی قلبی می گردد. مسدودکننده های گیرنده های بتا می توانند باعث افزایش فشار خون ناشی از این دارو گردند. مصرف همزمان این دارو بزرگسالان رزرپین اثر این دارو را کاهش می دهد. مصرف همزمان داروهای مهار کننده مونوآمین اکسیداز (MAO) با این دارومی تواند باعث تشدید اثر موسکارینی و مضعف CNS داروهای ضدهیستامین شده و با افزایش اثر فنیل پروپانولامین باعث طولانی شدن و تشدید تحریک قلبی گردد.