آمیودارون از راه خوراکی فقط در درمان تا کی کاردی بطنی گهگیر و غیر پایدار از نظر همودینامیکی و فیبریلاسیون بطنی گهگیر زمانی که سایر داروها مؤثر نمی‌باشند، مصرف می‌شود. این دارو از راه تزریقی جهت تخفیف و پیشگیری از آریتمی فوق بطنی گهگیر که به سایر داروها پاسخ نمی‌دهد، به ویژه هنگامی که همراه سندرم ولف پارکینسون-وایت (W-P-W) باشد، از جمله فیبریلاسیون دهلیزی، فلوتر دهلیزی، تاکی کاردی دهلیزی نابجا و تاکی کاردی فوق بطنی مصرف می‌شود.

آمیودارون با اثر مستقیم بر بافت‌ها، بدون تأثیر بارز بر پتانسیل غشاء، طول مدت پتانسیل عمل و دوره تحریک‌ناپذیری را در تمام بافت‌های قلب طولانی می‌کند. همچنین در بیماران مبتلا به سندرم W-P-W تحریک‌پذیری بافت مسیر فرعی را طولانی کرده و سرعت هدایت را در این بافت‌ها کند می‌کند.

جذب آمیودارون از راه خوراکی کند و متغیر است. حدود 25-20 درصد از راه خوراکی جذب می‌شود. سرعت دستیابی به غلظت پلاسمایی یکنواخت و درمانی دارو، کند و دفع دارو طولانی است. پیوند دارو با پروتئین بسیار زیاد است. متابولیسم این دارو کبدی است و نیمه عمیر آن در مرحله ابتدایی، 10-5/2 روز و در مرحله انتهایی 107-26 روز است. اثر دارو 3-2 روز تا 3-2 ماه پس از مصرف شروع می‌شود و حداکثر غلظت پلاسمایی نیز 7-3 ساعت پس از مصرف حاصل می‌شود. طول مدت اثر متغیر(هفته‌ها تا ماه‌ها) است. این دارو از طریق صفرا دفع می‌شود.