Cardiovascular Drugs
GENERIC NAME(S): Adenosine
اروهای قلبی عروقی
نام شیمیایی: ادنوزین - ادنوسین
آدنوزین یک نولکئوزید اندوژن است که در بسیاری از پروسه های بیولوژیک دخیل می باشد و از طریق تحریک گیرنده های 1A آدنوزین به صورت یک آنتی آریتمی عمل می کند و باعث کاهش سرعت هدایت از میان گره دهلیزی بطنی میشود. این دارو را نمی توان جزء طبقه بندی معمول داروهای ضد آریتمی قرار داد. همچنین باعث ایجاد استاع عروق محیطی و کرونری از طریق تحریک گیرنده های 2A آدنوزین می گردد.
در درمان تاکی کاردی فوق بطنی پاروکسیسمال از آدنوزین برای به حالت اول برگرداندن ریتم سینوسی استفاده می شود مخصوصاً در سندرم wolff-parkinson-white .
همچنین از آن جهت تشخیص افتراقی کمپلکس پهن یا باریک تاکی کاردی فوق بطنی و درعسکبرداری میوکارد استفاده می شود.
بعد از تجویز داخل وریدی آدنوزین توسط یک سیستم انتقالی فعال به سرعت به درون اریتروسیت ها و سلولهای آندوتلیال عروقی منتقل می شود جایی که به اینوزین و آدنوزین منوفسفات متابولیزه می شود. نیمه عمر پلاسمایی آن کمتر از 10 ثانیه است.
عوارض جانبی آدنوزین معمولاً موقت هستند و کمتر از یک دقیقه طول می کشند چرا که نیمه عمر پلاسمایی بسیار کوتاهی دارد. این عوارض عبارتند از: حالت تهوع، سبکی سر، کر گرفتگی، سردرد، درد قفسه سینه مشابه آنژین و تنگی نفس و برونکواسپاسم. همانند دیگر آنتی آریتمی ها، ممکن است آدنوزین آریتمی را بدتر کند. در مواردی برادی کاردی و بلوک قلبی مشاهده شده است و ندرتا ًدوزهای بالای تجویز شده به صورت انفوزیون داخل وریدی باعث کاهش فشار خون و تاکی کاردی شده است . در بیمارانی که بلوک دهلیزی بطنی درجه 2 و3 دارند یا آنهایی که سندرم سینوس بیمار(sick sinus syndrome) دارند آدنوزین منع مصرف مطلق دارد همچنین در موارد آسم منع مصرف دارد و در بیماران مبتلا به بیماری های اسندادی ریه می بایست با احتیاط مصرف شود. در بیماران دارای عوارض کاهش فشار خون انفوزیون داخل وریدی آدنوزین می بایست با احتیاط صورت گیرد همانند آنهایی که مبتلا به اختلال عملکرد اتونوم هستند و یا پریکاردیت دارند و یا افراد مبتلا به بیماری های تنگی دریچه ای قلب. در بیمارانی که اخیراً تحت عمل پیوند قلب قرار گرفته اند ممکن است حساسیت به آثار قلبی آدنوزین افزایش یافته باشد.
دی پیریدامول uptake آدنوزین را مهار می کند بنابراین می تواند باعث تقویت عملکرد آن شود و اگر مصرف توأم هر دو دارو ضروری است، دوز تجویزی آدنوزین می بایست کاهش یابد.
تئوفیلین و دیگر گزانتین ها آنتاگونیست های رقابتی آدنوزین می باشند. در صورت مصرف آدنوزین با داروهایی که هدایت دهلیزی بطنی را آهسته می کنند می تواند باعث افزایش خطر بلوک دهلیزیبطنی شود.