Antibacterials
GENERIC NAME(S): Streptomycin
اروهای ضد باکتری
نام شیمیایی: استرپتومایسین
این دارو همراه با سایر داروهای ضد سل، در درمان مصرف می شود. همچنین در درمان بروسلوز ( همراه با دوکسی سیکلین )، گرانولوما اینگوئینال ، طاعون و تولارمی مصرف می شود.
استرپتومایسین یک آنتی بیوتیک آمینوگلیکوزیدی است که مانند سایر داروهای این گروه با عبور فعال ازغشای باکتری مانع بیوسنتز پروتیئن توسط ریبوزوم ها می شود.
پس از تزریق عضلانی دارو غلظت سرمی آن طی 5/0 –2 ساعت به اوج می رسد نیمه عمر دارو 2/5 ساعت است و دارو به سرعت از طریق کلیه ها دفع می شود.
آسیب بخش حلزونی گوش، مسمومیت برگشت پذیر کلیه، به ندرت کاهش منیزیم خون به ویژه در مصرف طولانی مدت دارو، کولیت پسودوممبران و همچنین واکنش های حساسیت مفرط و پارستزی دهان از عوارض احتمالی این دارو هستند.
فاصله زمانی بین دفعات مصرف دارو در بیماران مبتلا به عیب کار کلیه باید افزایش یابد.
در صورت مصرف همزمان سفالوسپورین ها ( به ویژیه سفالوتین )، آمفرتریسین، سیکلوسپورین وداروهای سیتوتوکسیک، خطر بروز مسمومیت کلیوی ( واحتمالاً مسمومیت گوشی ) افزایش می یابد. مصرف همزمان استرپتومایسین با نئوستیگمین و پیریدوستیگمین ، اثر این داروهای کولینرژیک را کاهش می دهد. مصرف همزمان استرپتومایسین با داروهای مسدد عصب – عضله ممکن است موجب ضعف بیشتر عضلات اسکلتی، ضعف تنفس وحتی آپنه شود. خطر بروز مسمومیت گوشی در صورت مصرف همزمان استرپتومایسین با داروهای صدرگروه لوپ ممکن است افزایش یابد. از مصرف همزمان این دارو با کاپرئومایسین باید خوداری کرد، زیرا خطر بروز مسمومیت گوشی و کلیوی وانسداد عصب – عضله ممکن است افزایش یابد .