دیروژسترون برای درمان آندومتریوز، سقط عادتی، خونریزی غیرفونکسیونل رحم، قاعدگی دردناک، فقدان قاعدگی، سندرم پیش از قاعدگی و به منظور جانشین درمانی هورمونی مصرف می شود.

پس از پیوند به گیرنده های سیتوپلاسمی و ایجاد کمپلکس استروئید –گیرنده، نسخه برداری آغاز شده و ساخت پروتئین ها افزایش می یابد. این پروتئین ها مسئول آثار فارماکولوژیک دارو می باشند. این دارو نیز مانند سایر پروژستین ها مانع رهایش گنادوتروپین ها از هیپوفیز و در نتیجه مانع بلوغ فولیکولی و تضعیف تخمک گذاری می گردد.

دیدروژسترون از دستگاه گوارش به خوبی جذب می شود و متابولیسم آن کبدی بوده و از راه کلیه ها دفع می شود.