Hypothalamic and Pituitary Hormones
GENERIC NAME(S): Vasopressin
ورمون های هیپوتالاموس و هیپوفیز
نام شیمیایی: وازوپرسین - واسوپرسین - ا دی اچ - ال وی پی - ا وی پی
وازوپرسین در درمان دیابت بی مزه نوروژنیک، خونریزی از واریس های مری و نیز تشخیص دیابت بی مزه نوروژنیک از نوع نفروژنیک به کار می رود.
این دارو با افزایش نفوذپذیری سلولی در مجاری جمع کننده ادرار سبب افزایش بازجذب آب و به دنبال آن کاهش حجم و افزایش اسمولاریته ادرار می شود.با مقادیر زیادتر از مقدار فیزیولوژیک وازوپرسین موجب تنگ شدن عروق خونی و نیز انقباض عضلات صاف دستگاه گوارش می گردد.
متابولیسم دارو کبدی و نیمه عمر آن 20-10 دقیقه می باشد. طول اثر دارو 8-2 ساعت بوده و 15-5% از دارو پس از تجویز داخل وریدی به صورت تغییر نیافته از کلیه ها ترشح می شود.
بی رنگ شدن پوست، تهوع، آروغ زدن، کرامپ های شکمی، تمایل به خروج مدفوع، واکنش های حساسیتی، انقباض عروق کرونر و مسمومیت با آب از عوارض جانبی مهم دارو می باشند.
1. با مقادیر زیاد احتمال بروز اثرات اکسی توسیک وجود دارد. در صورت مصرف در دوران بارداری، چون وازوپرسین توسط جفت غیر فعال می شود، ممکن است مقادیر زیادتری از آن لازم باشد.
2. در کودکان و افراد مسن خطر مسمومیت با آب و هیپوناترمی وجود دارد.
3. درمواردی چون بیماری های قلبی، آسم، صرع، میگرن و دیگر شرایطی که ممکن است با احتباس آب تشدید شود، آسیب های کلیوی و مواردی که باید از افزایش مایعات جلوگیری کرد، با احتیاط مصرف شود.
اثرات ضدادراری در مصرف همزمان با کاربامازپین، کلیرپروپامید و کلوفیبرات تشدید می شود و توسط دمکلوسایکلین، لیتیم و نوراپی نفرین کاهش می یابد.