Dopaminergics
GENERIC NAME(S): Amantadine Hydrochloride
وپامینرژیک ها
نام شیمیایی: امانتادین هیدروکلراید
آمانتادین به تنهایی یا همراه با سایر داروهای آنتی کولینرژینک برای درمان بیماری پارکینسون به کارمی رود. به علاوه، این داروبه منظور پیشگیری و درمان عفونت های دستگاه تنفسی ناشی از گونه های آنفلوانزا Aنیز استفاده می شود.
مکانیسم اثر دارو مشخص نیست، اماممکن است با تاثیر برساخت، آزادی سازی یا بازجذب دوپامین و نوراپی نفرین، عملکرد سیستم دوپامینرژیک را تقویت کند. به عنوان ضد ویروس آنفلوزا به نظر می رسد از Uncoating ویروس و آزاداسید نوکلئیک آن بداخل سلول های اپی تلیال تنفسی جلوگیری می کند.
آمانتادین از دستگاه گوارش به خوبی جذب می شود و بداخل بزاق و ترشحات بینی انتشار می یابد. دارو از سد خونی- مغزی عبور کرده و بداخل شیر نیز ترشح می گردد. نیمه عمر دارو نزد افراد طبیعی 15-11 ساعت و در حدود 90 درصد آن به تغییر نیافته از ادرار دفع می شود. حداکثر غلظت سرمی طی 4-2 ساعت کسب می گردد.
بی اشتهایی، تهوع، عصبی شدن، ناتوانی در تمرکز، بی خوابی، گیجی، تشنج، توهمات، گوشه گیری، تاری دید، اختلات گوارشی، آدم طبیعی و بندرت لکوپنی و بثورات جلدی از عوارض جانبی دارو هستند.
1- روی اعمالی که نیاز به دقت و مهار دارند،مثل رانندگی، ممکن است تاثیر بگذارد.
2- در موارد زیر با احتیاط فراوان تجویز شود: نارسایی کبدی یا کلیوی، نارسایی احتقانی قلب، حالات توهم، سالمندی.
استفاده همزمان این دارو با الکل، داروهای آنتی کولینرژیک، محرک های CAN، کنین، کینیدن و کوتریموکسازول ممکن است به تشدید عوارض جانبی منجر شود.