Chelators Antidots and Antagonists
GENERIC NAME(S): Glucagon
نتی دوت ها،شلات کننده ها و آنتاگونیست ها
نام شیمیایی: گلوکاگون - گلوکاگن
گلوکاگون به عنوان داروی جانشین مناسب برای گلوکز تزریقی در درمان کاهش قند خون و به عنوان داروی کمکی در رادیوگرافی دستگاه گوارش به کار می رود.
گلوکاگون گلیکوژنولیز و گلوکونئوژنز کبدی را افزایش می دهد و سبب افزایش cAMPمی شود. نتیجه این اعمال افزایش غلظت گلوکز پلاسما، شل شدن عضلات صاف و اثر اینوتروژیک مثبت قلبی می باشد.
متابولیسم دارو در کبد و کلیه انجام می شود و نیمه عمر آن 10 دقیقه می باشد. اثر دارو( افزایش قند خون) 20-5 دقیقه پس از تزریق داخل وریدی، 15 دقیقه پس از تزریق داخل عضلانی و 45-30 دقیقه پس از تزریق زیرجلدی شروع می شود. طول مدت اثر دارو 90 دقیقه است.
مهم ترین عوارض جانبی دارو، تهوع، استفراغ، اسهال، کاهش پتاسیم خون و به ندرت واکنش های حساسیتی می باشند.
1. در کمی قند خون ناشی از گرسنگی و نارسایی غده فوق کلیه موثر نمی باشد( ذخایر کبدی گلیکوژن برای اثر دارو لازم است).
2. مصرف دارو به منظور کمک به تشخیص دیابت می تواند سبب افزایش قند خون می باشند.
گلوکاگون با مقادیر زیاد سبب افزایش اثر ضدانعقادی داروهای ضدانعقاد کومارینی یا مشتقات اینداندیون می شود.