Cardiovascular Drugs
GENERIC NAME(S): Propranolol Hydrochloride
اروهای قلبی عروقی
نام شیمیایی: پروپرانولول هیدروکلراید
پروپرانولول در درمان آنژین صدری مزمن، پیشگیری و درمان آریتمی قلبی، کنترل قلبی، کنترل زیادی فشار خون، درمان کاردیومیوپاتی هیپرتروفیک و پیشگیری از انفارکتوس مجدد میوکارد، در درمان کمکی فئوکروموسیتوم و پیشگیری از سردردهای عروقی مصرف میشود.
حدود 90 درصد دارو از مجرای گوارش جذب میشود. پیوند دارو به پروتئینهای پلاسما خیلی زیاد است. متابولیسم دارو کبدی بوده نیمهعمر آن 5-3 ساعت است. زمان لازم برای رسیدن به اوج اثر 5/1-1 ساعت است. دفع دارو کلیوی است.
برادی کاردی، نارسایی قلب، اسپاسم برونش، انقباض عروق محیطی، اختلالات گوارشی، خستگی اشکال در به خواب رفتن، بثورات جلدی، اشکال درتنفس یا خس خس کردن، سردی دستها و پاها، اغتشاش شعور به خصوص در سالمندان، توهم، افسردگی روانی، ورم مچ و ساق پا، ضربان آهسته و غیر عادی قلب، یبوست، اضطراب یا نگرانی، کاهش توانایی جنسی، اسهال، خوابآلودگی خفیف، سردرد، بیحسی یا گزگز کردن انگشتان دست و پا و خستگی یا ضعف غیر عادی با مصرف این دارو گزارش شده است.
1- مصرف این دارو درموارد زیر باید با احتیاط فراوان صورت گیرد:
سابقه آلرژی، آسم نایژهای، آمفیزیم یا برونشیت غیر آلرژیک، نارسیایی احتقانی قلب، دیابت، پرکاری تیروئید، افسردگی روانی یا سابقه ابتلاء به آن.
2- مقدار مصرف این دارو در سالمندان باید بر اساس پاسخ بیمار تعیین شود. زیرا از یک طرف به علت کاهش حساسیت این بیماران به اثر دارو ممکن است افزایش مقدار مصرف لازم باشد و از طرف دیگر به علت کاهش توانایی متابولیسم و دفع دارو، کاهش مقدار مصرف ممکن است ضرورت یابد.
3- در بیماران مبتلا به عیب کار کبد، مقادیر مصرف این دارو باید کاهش یابد.
4- در صورت بروز افسردگی ناشی از این دارو، مصرف آن باید قطع شود.
5- اگر بعد از یک دوره درمان طولانی با این دارو قطع مصرف آن ضرورت پیدا کند، باید مصرف این دارو به تدریج و حداقل طی سه روز تا دو هفته قطع شود. در طول این مدت، بیمار باید از فعالیتهای شدید بدنی پرهیز کند تا خطر بروز انفارکتوس میوکارد یا آریتمی به حداقل برسد. اگر پس از قطع مصرف دارو، علایم قطع مصرف بروز کرد، باید مصرف دارو را به طور موقت مجدداً شروع نمود ولی به دنبال بهبود بیمار، آن را با احتیاط قطع کرد.
6- در طول مصرف این دارو، پیگیری عملکرد قلب، تعیین نبض، اندازهگیری فشار خون و ثبت نوار قلبی و اندازهگیری ضربان قلب ضروری است.
مقدار مصرف انسولین و داروهای خوراکی پایینآورنده قند خون، هنگام مصرف همزمان با این دارو باید تنظیم گردد تا از کاهش بیش از حد قند خون جلوگیری شود. در صورت مصرف همزمان داروهای مسدودکننده گیرنده بتا-آدرنرژیک با داروهای مسدودکننده کانالهای کلسیمی یا کلونیدین، اثرات کاهش فشار خون ممکن است تشدید شود. مصرف همزمان داروهای مهارکننده و مونوآمین اکسیداز با این دارو(مانند فورازولیدون و پروکاربازین) به علت امکان افزایش شدید فشار خون، توصیه نمیشود. در صورت مصرف همزمان این دارو با آمینهای مقلد سمپاتیک که دارای فعالیت بتا-آدرنرژیک هستند، ممکن است اثرات هر دو دسته دارو کاهش یابند. گزانتینها در صورت مصرف همزمان با این دارو ممکن است موجب مهار اثرات درمانی هر دو دسته دارو شوند. همچنین، کلیرانس تئوفیلین افزایش مییابد.