Cardiovascular Drugs
GENERIC NAME(S): Mannitol
اروهای قلبی عروقی
نام شیمیایی: مانیتول
مانیتول برای پیشگیری و یا درمان فاز کم ادراری در نارسایی حاد کلیه، دردرمان خیز مغزی و افزایش فشار داخل جمجمه و فشار داخل چشم، تسریع دفع ادرار مواد سمی و جلوگیری از آسیب کلیوی ناشی از آنها و همچنین برای پیشگیری از همولیز و افزایش هموگلوبین آزاد خون در طی عمل جراحی برداشتن پروستات از راه پیشابراه مصرف میشود.
مانیتول در بخش خارجی سلولی باقی میماند. متابولیسم این دارو در کبد بسیار ناچیز است. نیمه عمر مانیتول تقریباً 100 دقیقه است که در نارسایی حاد کلیه به 36 دقیقه میرسد. زمان لازم برای شروع اثر مدر آن 3-1 ساعت و برای کاهش فشار مایع مغزی-نخاعی و فشار داخل چشم 15 دقیقه پس از شروع انفوزیون است. اوج اثر کاهنده فشار داخل چشم 60-30 دقیقه پس از انفوزیون میباشد. طول اثر کاهنده فشار مایع مغزی-نخاعی 8-3 ساعت پس از قطع انفوزیون و طول اثر کاهنده فشار داخل چشم 8-4 ساعت است. دفع دارو کلیوی است.
شدیدترین عارضه جانبی مانیتول، بر هم خوردن تعادل آب و الکترولیت است. تجویز سریع مقادیر زیاد آن ممکن است منجر به تجمع مانیتول، افزایش بیش از حد مایع خارج سلولی، کمی سدیم خون، گاهش زیادی پتاسیم خون و افزایش بار گردش خون میشود.
تداخلهای دارویی: مصرف همزمان این درو با دیگوکسین ممکن است احتمال بروز مسمومیت با دیگوکسین را به علت کاهش پتاسیم خون افزایش دهد.
1- این دارو در صورت عیب شدید کار قلب و کلیه باید با احتیاط فراوان مصرف شود.
2- نشت دارو از رگ به بافتهای اطراف، سبب برز التهاب وترومبوفلیت میشود.
3- در طول درمان بامانیتول، اندازهگیری میزان الکترولیت(به ویژه سدیم و پتاسیم)، بررسی عملکرد کلیه و تعیین میزان حجم ادرار ضروری است.