Cardiovascular Drugs
GENERIC NAME(S): Hydralazine Hydrochloride
اروهای قلبی عروقی
نام شیمیایی: هیدرالازین هیدروکلراید
هیدرالازین برای درمان زیادی متوسط تا شدید فشار خون به کار میرود.
اثر عمده این دارو، گشاد کردن شریانچهها است، ولی اثر کمی نیز بر وریدها دارد. این دارو موجب کاهش مقاومت محیطی میگردد و همچنین موجب افزایش سیستمیک و کاهش بار قلب میشود.
هیدرالازین پس از مصرف خوراکی به خوبی جذب میشود، ولی متابولیسم عبور اول کبدی دارد. پیوند دارو به پروتئین زیاد است. متابولیسم این دارو کبدی است. نیمه عمر هیدرالازین، 7-3 ساعت است که در نارسایی کلیه افزایش مییابد. اثر دارو از راه خوراکی پس از 45 دقیقه و از راه وریدی پس از 20-10 دقیقه شروع میشود. زمان لازم برای رسیدن به اوج اثر از راه وریدی 30-15 دقیقه و از راه خوراکی 2-1 ساعت است. طول اثر دارو از راه خوراکی یا وریدی 8-3 ساعت است. دفع این دارو کلیوی است.
تاکی کاردی، احتباس مایعات، تهوع و استفراغ، سردرد، سندرم لوپوس اریتماتوز سیستمیک (با مصرف مقادیر بیش از mg/day100 به مدت طولانی)، بثورات جلدی، تب، تغییر در شمارش سلولهای خونی، نوریت محیطی و اختلالات خونی با مصرف این دارو گزارش شده است.
1- این دارو در موارد زیر باید با احتیاط فراوان مصرف شود: بیماری عروق مغزی، آنوریسم آئورت، بیماری قلبی عروقی و عیب کار کلیه.
2- مقدار مصرف مقایر کم هیدرالازین، کاهش بسیار سریع فشار خون ممکن است بروز کند.
3- به منظور جلوگیری از بروز زیادی ناگهانی فشار خون، مصرف دارو پس از خاتمه درمان باید به تدریج قطع شود.
4- اندازهگیری فشار خون در طول درمان با این دارو، در فواصل منظم ضروری است.
5- در صورت مصرف این دارو به مدت طولانی، رفلکس تاکی کاردی و احتباس مایع ممکن است بروز نماید.
اثر دیازوکساید در صورت مصرف همزمان با هیدرالازین ممکن است تشدید شود.