اپتی فیباتاید یک داروی ضد پلاکت است که به طور برگشت پذیر اتصال فیبرینوژن، فاکتور von willebrand و دیگر مولکولهای چسبنده را به گیرنده گلیکو پروتئین IIIa/IIb پلاکت مهار می کند و معمولاً در ترکیب با آسپرین و هپارین در درمان آنژین ناپایدار و در بیمارانی که می خواهند تحت عمل آنژیو پلاستی عروق کرونر و پروسه های استنت گذاری (stenting) قرار بگیرند کاربرد دارد.

آثار ضد پلاکتی آن تا 4 ساعت بعد از توقف انفوزیون مداوم باقی می مانند. نیمه عمر حذف پلاسمایی آن حدود 5/2 ساعت است. اپتی فیباتاید تقریباً 25% به پروتئین های پلاسما متصل می شود. کلیرانس کلیوی و دفع ادراری به صورت اپتی فیباتاید و متابولیت هایش حدود 50% از کل کلیرانس بدن می باشند.