Blood Products Plasma Expanders and Haemostatics
GENERIC NAME(S): Erythropoetins
حصولات خون ،افزایش دهنده های پلاسما و خون ساز
نام شیمیایی: اپوتینز - اپویی تینز - اپوئتین - اریتروپویتین
اریتروپویتین برای درمان کم خونی، ناشی از فقدان اریتروپوتین در نارسایی مزمن کلیوی بکار میرود.
این دارو با تحریک گیرندههای خود در سلولهای مادر گویچههای قرمز در مغز استخوان، تکثیر و تمایز اریتروئیدها را تحریک میکند.
پس از تزریق وریدی یا زیر جلدی، نیمه عمر حدود 13-4 ساعت میباشدو بخش ناچیزی از دارو در گویچههای قرمز و اندکی نیز در کبد متابوایزه و بخشی از طریق کلیهها دفع میشود. افزایش تعداد رتیکولوسیتها پس از 10-7 روز و گویچههای قرمز هماتوکریست و هموگلوبین پس از 6-2 هفته مشاهده میشود. زمان لازم برای رسیدن به اوج غلظت از راه وریدی 15 دقیقه و از راه زیر جلدی 24-5 ساعت است. میزان هماتوکریت ممکن است 2 هفته پس از قطع مصرف دارو، شروع به کاهش نماید.
عوارض این دارو عبارتند از افزایش فشار خون یا بیشتر شدن آن به صورت وابسته به مقدار مصرف، افزایش میزان پلاکتها به صورت وابسته به مقدار مصرف که با ادامه درمان برگشت پذیر است، علایم شبه آنفلونزا و آنافیلاکسی.
1- در صورت ابتلای بیمار به بیماری ایسکمیک عروقی، ترومبوسیتوز، سابقه تشنج، بیماریهای بدخیم و نارسایی مزمن کبدی باید با احتیاط مصرف شود.
2- قبل و در طول درمان با این دارو، فشارخون، هموگلوبین و الکترولیتها باید دقیقاً کنترل شوند.
3- سایر عوامل ایجاد کننده کم خونی در نارسایی مزمن کلیوی مثل کمبود آهن یا فولات یا ویتامین B12 باید تصیح شوند.
4- در صورتی که در هنگام مصرف دارو، درد مداوم شبه میگرنی بروز کرد، علامت افزایش شدید و ناگهانی فشار خون میباشد.
5- این دارو ممکن است مقدار مورد نیاز هپارین را افزایش دهد.
6- وجود همزمان عفونتها یا بیماریهای التهابی ممکن است موجب تغییر پاسخ درمانی به این دارو شوند.
در صورت مصرف همزمان این دارو با داروهای مهار کننده آنزیم مبدل آنژیوتانسین یا تجویز آن در افرادی که کلیرانس پتاسیم آنان کاهش یافته، خطر بروز زیادی پتاسیم خون افزایش مییابد. این دارو با بالا بردن غلظت هموگلوبین، اثر داروهای موثر در آنژین صدری را افزایش میدهد.