انسولین در درمان دیابت ملیتوس، درمان کتواسیدوز دیابتیک و تشخیص کمبود هورمون رشد به کار می رود.

انسولین ذخیره و متابولیسم کربوهیدرات ها، پروتئین و چربی ها را کنترل می کند. انتقال فعال گلوکز را از غشاء سلولی بافت چربی و عضله افزایش می دهد و موجب تبدیل گلوکز و اسید چرب آزاد داخل سلولی به شکل ذخایر گلیکوژن و تری گلیسیرید می شود و همچنین تبدیل گلوکز کبدی به گلیکوژن را افزایش داده و خروج گلوکز از کبد را مهار می کند. تزریق داخل وریدی انسولین با کاهش قند خون، ترشح هورمون رشد را تحریک می کند.

در تزریق زیرجلدی شروع اثر انسولین رگولار 60-30 دقیقه پس از تزریق و طول اثر آن 8 ساعت می باشد و پس از 4-2 ساعت به حداکثر اثر خود می رسد. شروع اثر انسولین ایزوفان بای فازیک پس از 30 دقیقه، طول اثر آن 24 ساعت و حداکثر اثر آن پس از 8-4 ساعت دیده می شود. شروع اثر انسولینNPH انسانی( ایزوفان) پس از 4-3 ساعت، طول اثر آن 24-18 ساعت و حداکثر اثر آن پس از 12- 6 ساعت می باشد. انسولین در بیشتر بافت های بدن توزیع می شود، متابولیسم آن کبدی و کلیوی است. نیمه عمر دارو 6-5 دقیقه و 80-30% دفع آن کلیوی می باشد.